..Και σήμερα ακόμα, προσφέρομαι εθελοντικά να κάνω εγώ τη βρωμοδουλειά, να σκοτώσω όσους Αραβες χρειαστεί...
Να τους απελάσω, να τους διώξω και να τους κάψω.
Να κάνω τον καθένα να μας μισήσει, ώστε να τραβήξω το χαλί κάτω από τα πόδια των Εβραίων της Διασποράς, να αναγκαστούν να μας έρθουν τρέχοντας... Αριέλ Σαρόν, 1982, ύστερα από τις σφαγές στη Σάμπρα και τη Σατίλα με τα2.750 θύματα. «Το πετρέλαιο είναι πολύ σημαντικό εμπόρευμα για να το αφήνουμε στα χέρια των Αράβων»
Henry Killinger
Ο δρόμος τους περνάει κι απ'τα οικόπεδα της Γάζας
Νέα σενάρια για τη δημιουργία -με τη συμμετοχή και της Ελλάδας- τρίτου εναλλακτικού διαδρόμου τροφοδοσίας της Ευρώπης με φυσικό αέριο από την Ανατολική Μεσόγειο. (1)
*
«Θα πρέπει να πεθάνουν και τα σπίτια τους θα πρέπει να καταστραφούν έτσι ώστε να μην γεννούν πλέον τρομοκράτες» και πρόσθεσε «είναι όλες εχθροί, και το αίμα τους θα έπρεπε να είναι στα χέρια μας. Αυτό ισχύει επίσης για τις μητέρες των νεκρών τρομοκρατών».
Σύμφωνα με το Ιρανικό ειδησεογραφικό σάιτ, PressTV, ανέφερε, ότι αυτές οι μητέρες έδωσαν ζωή σε «μικρά φίδια».
Ayelat Shaked,
μέλος του ισραηλινού κοινοβουλίου, Ιούλ. 2014 (2)
***
«Κοπέλες της Ράφας, της Σατζάγιας κοπέλες,
μην είδατε την αγάπη μου…»
Από το νέο Μαουτχάουζεν
Γάζα, Ιανουάριος 2009
Ρουκέτες Ισραηλινών σε άμαχους Παλαιστίνιους
Η πρώτη φορά ή η τελευταία;
Ο 8χρονος Ασφάρ Αμπού Καντέρ και ο 12χρονος αδελφός του Μπιλάλσκοτώθηκαν όταν ένα ισραηλινό ελικόπτερο εκτόξευσε δύο πυραύλους στο δρόμο όπου έπαιζαν.
Η σφαγή της Τζενίν, 31 Ιουλίου 2001
Το 2002 έκανε πάλι έρευνα ο ΟΗΕ (3)
Το συνηθίζει κατά καιρού
Ο Καταστατικός Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών (4)
Το Συμβούλιο της Κοινωνίας των Εθνών μετασχηματίστηκε στο Συμβούλιο Ασφαλείας που αποτελείται από τους πέντε νικητές του πολέμου ως μόνιμα μέλη και άλλες δέκα χώρες με διετή θητεία. Στα πέντε μόνιμα μέλη –Γαλλία, Ηνωμένο Βασίλειο, ΗΠΑ, Κίνα και Σοβιετική Ένωση, δόθηκε το δικαίωμα της αρνησικυρίας. Αυτό σημαίνει ότι οι αποφάσεις που λαμβάνονται από το Συμβούλιο Ασφαλείας μπορούν να μπλοκαριστούν από οποιοδήποτε από τα 5 μόνιμα μέλη.
Και τα 43 Βέτο των ΗΠΑ για το Ισραήλ από το 1972-2011 (5)
Ενδεικτικά:
Σεπτέμβριος 1984
Φεβρουάριος 1986
Φεβρουάριος 1988
Νοέμβριος 1989
Βέτο Νο 33. 26 Μάρτη 2001 - Ο ΟΗΕ ζητεί δύναμη παρατηρητών στηΔυτική Όχθη και στη Λωρίδα της Γάζας. Ψήφοι: 9 προς 1, και 4 αποχές, από Βρετανία, Γαλλία, Ιρλανδία, Νορβηγία
Ράφα Ιανουάριος 2002
Ραμάλα, Μάρτιος 2002 (6)
19 Απριλίου 2002. Αραδιασμένα πτώματα των νεκρών της Νάμπλους (7)
23 Ιουλίου 2002, ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ - ΤΖΕΝΙΝ - ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΓΑΖΑΣ...
Αγνώστων στοιχείων νεκρό παιδί, ένα από τα εννιά, κάτω των έντεκα, που σκοτώθηκαν σε πολυκατοικία στη συνοικία al-Daraj της πόλης της Γάζας, από "έξυπνη βόμβα"ισραηλινού F-16.
Ράφα, Απρίλιος 2003 (8)
Τώρα έχουμε τελειώσει με τη νότια Γάζα.
Εφέτος ισοπεδώνουμε βόρεια.
Και για το Νοσοκομείο, η απίθανη κυρία Πιλάι θα διατάξει έρευνα
Ράφα Φεβρουάριος 2004
Ράφα Μάιος 2004
Ο 8χρονος Raed Ahmed Al-Batsh κι ο 15χρονος αδερφός του Mahmoud δυο από τα τρία παιδιά που χτυπήθηκαν με ρουκέτα F-16, ενώ περπατούσαν αμέριμνα.
Gaza, 6 March 2006.
Μάρτιος 2008
Ιανουάριος 2009
Η επίθεση του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας το 2008-2009 (9)
Για τα εγκλήματα του Ισραήλ αυτής της περιόδου (10)
Νοέμβριος 2012
Επιχείρηση: "Στήλη καταιγίδων"
Επί 8 μέρες η Γάζα βομβαρδίζεται ανελέητα
158 νεκροί Παλαιστίνιοι,
ανάμεσά τους 30 παιδιά
Μα είναι δολοφόνοι αυτοί οι Ισραηλινοί;
Και η απάντηση σε 2:45 λεπτά!
Το σχόλιο ενός αρθρογράφου του Indpendent (του κου Owen Jones), στην εκπομπή του BBC One με τίτλο "Question Time", σχετικά με τις επιθέσεις των Ισραηλινών στη Γάζα (και την 45ετή κατοχή), το ποιος ακύρωσε την εκεχειρία, ποιος προκαλεί με πράξεις και δηλώσεις και τελικά ποιος είναι ο τρόπος ώστε να επιτευχθεί μια ασφαλής ειρήνη για όλους - Άραβες και Εβραίους... η οποία όμως να βασίζεται σε κανόνες διεθνούς δικαίου και να έχει διάρκεια!
Ράφα 2004
Ο πρόεδρος Μπους αρνήθηκε να καταδικάσει τη σφαγή γιατί δεν είχε, λέει, την ισραηλινή εκδοχή!
Και συνιστά αυτοσυγκράτηση!!
(Οι δηλώσεις επαναλαμβάνουν τον εαυτό τους)
Οι Γκουέρνικες του Πικάσο
Operation Rainbow 2004 (11)
Πέμπτη, 20 Μαΐου 2004: Μπουλντόζες στο δρόμο για τη Ράφα...
(Και τότε, ο θάνατος 5 ισραηλινών στρατιωτών ήταν η "αφορμή")
...Με ό,τι άφησαν πίσω τους, τότε (12)
Κι ό,τι αφήνουν σήμερα.
Γάζα, Σατζάγια, Ιούλιος 2014
24/7/2014. Τα άψυχα σώματα 10 μελών μιας οικογένειας η οποία ξεκληρίστηκε από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς (φώτο: ΑP)
«Η μετατροπή της Ράφα σε σύγχρονη Γκουέρνικα της Μέσης Ανατολής και η ταυτόχρονη ανέγερση του "Τείχους του Αίσχους"στη Δυτική Οχθη φέρνουν τη διεθνή κοινότητα και ιδιαίτερα την Ευρωπαϊκή Ενωση ενώπιον ιστορικών ευθυνών.
Ο μέσος μηνιαίος όρος παλαιστινιακών σπιτιών που κατεδάφισε ο ισραηλινός στρατός μόνο μέσα στη Γάζα ήταν 11 το 2001 και ανέβηκε στα 40 και 90 σπίτια αντιστοίχως το 2002 και 2003.
Μέχρι τα μέσα Μαΐου φέτος, οι ισραηλινές μπουλντόζες κατεδαφίζουν 150 σπίτια το μήνα».
Μαρουάν Αμπντελχαμίντ, Ο νέος, 10 χρόνια πριν, πρεσβευτής της Παλαιστινιακής Αρχής στην Αθήνα.
Αποκλεισμένοι από στεριά και θάλασσα
Ο φράχτης, στον οποίο αναφέρεται ο πρεσβευτής, άρχισε να χτίζεται το 2002. Το 2004, εποχή που ισοπεδώθηκε η Ράφα, κρίθηκε από το Δικαστήριο της Χάγης παράνομος. Σήμερα έχουν ολοκληρωθεί τα 700 από τα προβλεπόμενα 810 χιλιόμετρα, ύψους 8 μέτρων, με φυλάκια και κάμερες ασφαλείας.
Τα τείχη της θάλασσας για τους ψαράδες της Γάζας πιέζουν ασφυκτικά τους ψαράδες της Γάζας που από το 2009 περιορίζονται στα 3 ναυτικά μίλια.
Ράφα: Λευκές σημαίες βαμμένες με αίμα
Τα δύο παιδιά ανέβηκαν στην ταράτσα του σπιτιού τους, για να μαζέψουν την μπουγάδα. Οι Ισραηλινοί τα πυροβόλησαν από τη διπλανή στέγη.
Σε σφαγείο μετέτρεψαν οι Ισραηλινοί το κέντρο της Ράφα, όπου χιλιάδες νεαροί Παλαιστίνιοι διαδηλωτές, που ζητούσαν να σταματήσουν οι κατεδαφίσεις των σπιτιών τους, δέχτηκαν πυρά από ελικόπτερα και άρματα μάχης.
Η διαδήλωση άρχισε στο κέντρο της πόλης, στην πλατεία Αλ Αουντάχ, κοντά στο ομώνυμο τέμενος.
Οι νεαροί, άοπλοι όπως φάνηκε στις τηλεοπτικές εικόνες, κατευθύνθηκαν στη συνοικίαΤαλ Αλ Σουλτάν (στρατόπεδο προσφύγων της Ράφα).
Οι ισραηλινές δυνάμεις, τους κάλεσαν να σταματήσουν.
Οι νεαροί, με λευκές σημαίες και πολλοί με τα χέρια ψηλά, συνέχισαν φωνάζοντας «Αλάχ Αχμπάρ» (Ο Θεός είναι μεγάλος).
Ήρθε η πρώτη βολή. Πανικός και κραυγές απελπισίας, όταν ο λευκός καπνός σηκώθηκε από χτυπημένα κορμιά.
Οι νέοι συνέχισαν την πορεία τους.
Τα άρματα χτύπησαν με πολυβόλα.
Ακολούθησαν τέσσερις εκρήξεις οβίδων.
Αυτόπτες μάρτυρες επιμένουν ότι ήταν ειρηνική διαδήλωση και ότι το 80% ήταν γυναίκες και παιδιά.
(Ασοσιέιτεντ, Γαλλικό, ΑΠΕ)
«Θύμισε Ολοκαύτωμα η Ράφα»
Ο 12χρονος Μοχάμεντ Μανσούρ Ταρέκ, ένας από τους 6 μικρούςΠαλαιστίνιους που σκοτώθηκαν από οιβίδα σε πορεία διαμαρτυρίας
Tel Sultan, near Rafah, 19 May 2004.
Ο 12χρονος Μοχάμεντ Μανσούρ Ταρέκ (πάνω) και ο συνομίληκός του Ναγκί Αμπού Καμάρ. Δυο από τους 6 μικρούς Παλαιστίνιους που σκοτώθηκαν από οβίδα του ισραηλινού στρατού (Israel Defence Forces), σε πορεία διαμαρτυρίας στο
Ταλ Σουλτάν, κοντά στη Ράφα, 19 Μάη 2004. (Photo: Johannes Abeling)
«Θύμισε Ολοκαύτωμα η Ράφα.
H εικόνα ηλικιωμένης γυναίκας στην τηλεόραση να ψάχνει τα φάρμακά της στα ερείπια του κατεδαφισμένου σπιτιού της μου θύμισε τη γιαγιά μου που χάθηκε στο Ολοκαύτωμα.
Φαντάζουμε σαν τέρατα στα μάτια του κόσμου».
Ιωσήφ Λαπίντ, ο ΙΣΡΑΗΛΙΝΟΣ υπουργός Δικαιοσύνης για τη σφαγή Παλαιστινίων και την κατεδάφιση των σπιτιών τους.
Έξι σφαγμένα περιστέρια
Ποιος είναι αντισημίτης;
Νόρμαν Γκ. Φιλκενστάιν «Εικόνα και πραγματικότητα της ισραηλοπαλαιστινιακής διαμάχης»
(εκδόσεις του «Εικοστού Πρώτου»)
«Για την καταστολή της παλαιστινιακής αντίστασης, ένας ανώτερος Ισραηλινός αξιωματικός συμβούλευσε στις αρχές του 2002 τον στρατό να «αναλύσει και να πάρει μαθήματα (...) από τον τρόπο με τον οποίο ο γερμανικός στρατός είχε πολεμήσει στα γκέτο της Βαρσοβίας.
Κρίνοντας από το ισραηλινό μακελειό στη Δυτική Οχθη, που κορυφώθηκε με την επιχείρηση «Αμυντική Ασπίδα» (...) φαίνεται ότι ο ισραηλινός στρατός ακολούθησε τη συμβουλή του αξιωματικού»...
Και συνεχίζει ο Φιλκενστάιν παραθέτωντας πράξεις βίας και ασύλληπτες ωμότητες:
«Πυρά κατά παλαιστινιακών ασθενοφόρων και νοσηλευτικού προσωπικού, πυρά κατά δημοσιογράφων, δολοφονίες μικρών Παλαιστινίων «για διασκέδαση» (Chris Hedges, New York Times, πρώην επικεφαλής του γραφείου στο Κάιρο), κράτηση σε χώρους συγκέντρωσης, δέσιμο με χειροπέδες και δέσιμο των ματιών Παλαιστινίων ανδρών δεκαπέντε έως πενήντα ετών, εγχάραξη αριθμών στους καρπούς τους, χωρίς διακρίσεις, βασανιστήρια Παλαιστίνιων κρατουμένων, άρνηση παροχής τροφίμων, ύδρευσης, ηλεκτρισμού, ιατρικής περίθαλψης και ταφής στον παλαιστινιακό άμαχο πληθυσμό, γενικευμένες αεροπορικές επιδρομές, συστηματική χρήση Παλαιστίνιων αμάχων σαν ανθρώπινες ασπίδες, ισοπέδωση παλαιστινιακών κατοικιών μαζί με τους κατοίκους τους».
Ο Ν. Γκ. Φ. είναι Εβραίος.
Οι γονείς του επέζησαν της φρίκης των ναζιστικών στρατοπέδων.
Ταλ Σουλτάν, 19 Μάη 2004
(Photo: Khalil Hamra for AP)
«Οι οιμωγές περί αντισημιτισμού (...) χρησιμεύουν για να συγκαλύψουν το γεγονός ότι κάτι εξευτελίζεται στα μάτια του κόσμου, αυτό είναι η εικόνα του Ισραήλ και όχι του εβραϊσμού.
Οι κατηγορίες περί αντισημιτισμού επιδιώκουν απλώς να ξεσηκώσουν τον κόσμο του Ισραήλ, να ενσταλάξουν το μίσος και τον φανατισμό, να καλλιεργήσουν παρανοϊκές ψυχώσεις, λες κι όλος ο κόσμος μάς καταδιώκει και ότι όλοι οι λαοί του κόσμου είναι μολυσμένοι, ενώ μόνο εμείς είμαστε άσπιλοι και αμόλυντοι...»
Uriel Tal (Εβραίος ακαδημαϊκός)
«Οι στρατιωτικές ενέργειες στα παλαιστινιακά εδάφη εξάπτουν την απογοήτευση, το μίσος και την απόγνωση. Ορισμένες είναι αναγκαίες, αλλά δεν παύουν να αποτελούν εκκολαπτήρια του τρόμου».
ΜΠΕΝΙΑΜΙΝ ΜΠΕΝ ΕΛΙΕΖΕΡ, υπ. Άμυνας Ισραήλ.
Η Δυτική όχθη με το τείχος. Οι εποικισμοί Κεντουμίμ, Άριελ και άλλοι διευρύνονται συνεχώς. 4 εκατομμύρια ανθρώποι αποκλεισμένοι.
Σύγκριση των συνόρων σύμφωνα με το Σχέδιο Διχοτόμησης του 1947, και της γραμμής ανακωχής του 1949. Με σομόν και καφέ χρώμα, οι περιοχές που κατέλαβε το Ισραήλ ενώ δεν προβλεπόταν να του αποδοθούν με το αρχικό Σχέδιο. Πηγή: wikipedia (ό.π.π.)
_________
Σημειώσεις
___
Υ.Γ.
Το παρόν, με πολλές προσθήκες, διορθώσεις ‒τα σφαγμένα περιστέρια τελικά ήταν έξι‒, περισσότερο πόνο και οργή (κατάμαυρες μέρες κυματίζουν πλησίστιες) είναι μεταφερμένο από το συνδικαλιστικό έντυπο : Ο ΠΑΛΜΟΣ, Αρ. φύλλου 16, σελ. 3, Ιούνιος 2004, του Επιχειρησιακού Σωματείου Εργαζομένων ΕΚΟ (Ομίλου Λάτση), που ανάγεται σε μια προηγούμενη ζωή της Μποτίλιας.
Οι περισσότερες φωτογραφίες από εκείνο το «αφιέρωμα» βρέθηκαν εδώ.
Εύχομαι ο τίμιος αγώνας της εργατικής τάξης τέτοιες εικόνες να τις κάνει για πάντα delete απ'τη μνήμη μας.
Οι σελίδες της Ιστορίας δεν γυρίζουν πίσω. Όμως οι καινούργιες που θα προστεθούν δεν μπορεί παρά να είναι γραμμένες με το κόκκινο χρώμα του μέλλοντος...
