 | (...) «Μήπως οι καλλιτέχνες όπως ο Φειδίας και ο Πραξιτέλης», είπε, «ανέβηκαν στον ουρανό και αποτύπωσαν τις μορφές των θεών και κατόπιν έφτιαξαν τα αγάλματα ή υπήρχε κάτι άλλοπου επιστατούσε στην εργασία τους;» «Ναι, υπήρχε κάτι άλλο», απάντησε, «κάτι που το χαρακτηρίζει η σοφία». «Και ποιο είναι αυτό;» ρώτησε. «Και μη μου πεις κάτι άσχετο με τη μίμηση». «Τα έργα τους ήταν αποτέλεσμα της φαντασίας τους. Η φαντασία είναι δημιουργός σοφότερος από τη μίμηση. Η μίμηση δημιουργεί αυτό που είδε, ενώ η φαντασία και αυτό που δεν είδε. Θα συλλάβει το πρότυπό της με αναφορά σε αυτό που πραγματικά είναι΄ και πολλές φορές η μίμηση ανακόπτεται από τρόμο, ενώ η φαντασία προχωρεί ατρόμητη στον στόχο που έχει βάλει. |
Πρέπει, πιστεύω, όταν οραματίζεται κανείς τον Δία, να τον βλέπει μαζί με τον ουρανό, τις εποχές και τα άστρα, όπως ο Φειδίας τότε επεδίωξε να το παρουσιάσει». (...) | |
↧
Η φαντασία και η μίμηση
↧